De voorzitter aan het woord

De Koninklijke Belgisch-Afrikaanse Unie, KBAU in het kort, is een vereniging zonder winst oogmerk. De KBAU maakt er een punt van om de kostbare erfenis te bestendigen die Belgen en Afrikanen, sinds 1885 tot op heden, aan de Geschiedenis hebben overgelaten dank zij hun inzet voor de ontwikkeling en de voorspoed van het continent, meer in het bijzonder in Congo, in Rwanda en in Burundi. Zij betracht een ontmoetings- en vriendschapspunt te zijn tussen Belgen en Afrikanen om de gedeelde geschiedenis te verspreiden en te bestendigen, in een geest van wederzijds respect en solidaire lotsbestemming. Via haar vele activiteiten wil ze dynamische relaties tussen landen tot stand brengen, hun volkeren dichter bij elkaar brengen door doeltreffend op te treden tegen alle vormen van desinformatie, het schrijven over en het onderzoek naar het gedeelde verleden aanmoedigen en strategieën voor wederzijds voordelige samenwerking verkennen, bestuderen en voorstellen. Dit is het doel en de cultuur.

Als opvolger van de Union Royale Belge pour les Pays d’Outremer (UROME) blijft URBA het werk verdedigen dat door de gezamenlijke inspanningen van Belgen en Afrikanen in Congo, Rwanda en Burundi werd verwezenlijkt, door in alle objectiviteit te helpen documenteren wat er in de omstandigheden van elk tijdperk werd bereikt.

Overeenkomstig met de wil van haar stichters in het verre verleden, zet de KBAU haar taak verder als overkoepelende organisatie voor alle verenigingen die tot doel hebben de banden die hun leden op het terrein hebben ontwikkeld te bestendigen en nieuw leven in te blazen. Zij wil haar leden ook ondersteunen en een doorgeefluik zijn naar de betrokken overheden.

Het ontgaat niemand, en zeker de pers niet, dat er in de laatste decennia een tegencultuur is ontstaan. De bevoorrechte banden die in vroegere jaren ontstaan zijn tussen België en de Afrikaanse landen die zij bestuurde, zijn aan zware schokken onderworpen. In haar streven om cohesie en een volledig gedeelde gemeenschappelijk geheugen te stimuleren wil de KBAU haar rol ten volle vervullen en gaat discussie niet uit de weg. Enerzijds brengt ze de gemeenschappelijke punten helder op het voorplan, en anderzijds aanvaardt zij de terechtwijzingen voor de tekortkomingen die door de wetenschappers nog uitdrukkelijker vertoond worden.

Verre van de vooroordelen en de « wetenschappelijke waarheden » van de 19de eeuw, verheugt zich de KBAU om de doorbraken in de wetenschap en in de politiek, die uiteindelijk hebben vastgesteld dat alle menselijke wezens éénzelfde grote familie vormen, in een rijke diversiteit, ongeacht hun oorsprong of verleden. De Verenigde Naties hebben dit concept volledig onderschreven in de Verklaring van Durban van 8 september 2001.

Het racisme, waar het ook van komt, had zich bijgevolg in onze samenlevingen nooit mogen ontwikkelen. Racisme is enkel een poging tot dominantie en verwerping van de andere, een aanval op zijn waardigheid en een factor tot verdeling.

De KBAU staat voor nultolerantie ten opzichte van het racisme en wilt het actief ontmaskeren en bestrijden. Ook nieuwe vormen van racisme, die nog niet allemaal zijn blootgelegd en dus voor de huidige wetgeving nog niet strafbaar zijn dienen aan de kaak te worden gesteld.

België is een land dat volledig open staat naar de wereld toe. Ondanks alle kolonisaties die zijzelf eeuwenlang heeft ondergaan, en deze die zij tijdelijk heeft opgedrongen in Centraal Afrika, heeft zij haar zin voor gastvrijheid weten te vrijwaren en blijft bij de overtuiging dat multiculturele aanwinsten een belangrijke rijkdom voor de gemeenschap inhouden.

Tijdens al die eeuwen heeft België zich voorspoedig gevoed aan de diversiteit, die altijd een bron is geweest, en blijft, voor een grotere welvaart, ook met geboden kansen om zonder discriminatie alle vaardigheden tot ontplooiing en waardering te laten bloeien.

Een steeds meer relevante diaspora van Congolezen, Rwandezen en Burundezen in België biedt aan de KBAU de gelegenheid om de opkomende generaties te inspireren, zowel die uit het Noorden als uit het Zuiden, om op deze wijze het wederzijds begrip en een gemeenschappelijke kijk te verfijnen.

Het is in dit perspectief dat het samen leven zijn betekenis verwerft en dat de KBAU haar actie naar de toekomst toe wil richten. In deze geglobaliseerde wereld pleit bovendien alles ervoor dat de KBAU zich ook open zou stellen voor de andere Afrikaanse landen. Alhoewel minder intensief, is België daar ook aanwezig geweest, en blijft het er nu nog gekend en erkend. Rekening houden met een mensvriendelijke mondialisering, loont het zich om dit potentieel te benutten.

Weliswaar is dit ambitieus programma alleen te verwezenlijken met veel inzet van iedereen. De KBAU rekent er op!

Alvast bedankt voor uw steun.